Fizykoterapia

Na czym polega fizykoterapia?

W fizykoterapii wykorzystuje się takie zjawiska fizyczne jak światło, prąd, ultradźwięki, pole magnetyczne.
Oddziałuje się za ich pomocą na ludzki organizm, który reaguje na te bodźce w określony sposób, na przykład
przyspieszając procesy regeneracji. Fizykoterapia stymuluje układ
odpornościowy i pobudza organizm do walki z różnymi stanami chorobowymi, na przykład obrzękami,
stanami zapalnymi o różnym podłożu (przede wszystkim za pomocą fizykoterapii leczy
się jednak stany zapalne spowodowane zmianami
zwyrodnieniowymi w kręgosłupie) i wysiękami po urazach.Fizykoterapia pobudza
procesy odnowy tkanek i gojenia, dlatego często wykorzystywana jest jako leczenie pomocnicze w różnorakich urazach,
w tym po urazach związanych z uprawianiem sportu.

Rodzaje fizykoterapii

Podczas fizykoterapii wykorzystuje się następujące zjawiska fizyczne:

1. Promieniowanie laserowe. Fizykoterapia przy użyciu promieniowania laserowego zlecana jest pacjentom przede
   wszystkim w celu łagodzenia dolegliwości bólowych spowodowanych urazami (złamania,
   skręcenia, stłuczenia tkanki łącznej i urazy torebek stawowych). Naświetlanie laserem dobrze wpływa również na
   łagodzenie bólów
   reumatoidalnych, bólu związanego z patologicznymi zmianami w kręgosłupie, przy przeciążeniu stawów oraz do
   leczenia nerwobóli. Laser wykazuje także działanie przeciwzapalne i stymulujące proces tworzenia się nowych
   tkanek, dlatego wykorzystuje się go w przypadkach trudno gojących się ran oraz
   długo niezrastających się kości. Podczas fizykoterapii z użyciem lasera pacjent dostaje specjalne okulary
   chroniące wzrok, a wiązka promieni laserowych kierowana jest na bolące lub chore miejsce. Naświetlanie laserem
   trwa około 10
   minut, podczas których należy siedzieć bądź leżeć nieruchomo.
2. Pole magnetyczne. Fizykoterapia przy użyciu zjawiska pola magnetycznego ma efekt terapeutyczny w przypadku
   dolegliwości bólowych i stanów zapalnych rozmaitego pochodzenia. Pole magnetyczne jest stosowane na przykład w
   terapii zapalenia narządów jamy brzusznej, w dolegliwościach związanych ze zmianami reumatoidalnymi oraz po
   urazach.
   Fizykoterapii z zastosowaniem pola magnetycznego pobudza pracę układu
   odpornościowego, łagodzi ból i stany zapalne oraz poprawia przepływ krwi, stymulując procesy tworzenia
   się
   nowych komórek i tkanek.
3. Prąd. W fizykoterapii wykorzystywane jest również zjawisko prądu elektrycznego. Zabiegi fizykoterapii z
   zastosowaniem prądu (zmiennego lub stałego) zalecane są do łagodzenia bólu, w dolegliwościach
   reumatycznych, przy urazach kończyn i w terapii stanów zapalnych skóry. Fizykoterapię prądem stosuje się
   również w celu leczenia stanów zwyrodnieniowych kości i stawów. Fizykoterapia prądem może polegać na
   galwanizacji,
   czyli pobudzaniu danego obszaru ciała do pracy za pomocą prądu o zmiennym natężeniu lub jonoferazie, czyli
   wprowadzaniu do chorego lub uszkodzonego miejsca lekarstwa za pomocą prądu o stałym natężeniu. Jonoferaza
   stosowana
   jest do zmiękczania blizn i
   leczenia stanów zapalnych. Fizykoterapię prądem stosuje się również jako elektrostymulację mięśni, na przykład
   przy
   zanikach i niedowładach mięśniowych oraz w celu poprawy ukrwienia danej partii ciała.
4. Ultradźwięki. Tego rodzaju fizykoterapia działa przeciwzapalne i przeciwbólowe. Stosuje się ją w stanach
   zapalnych
   mięśni i stawów oraz do łagodzenia dolegliwości spowodowanych chorobami zwyrodnieniowymi i
   reumatycznymi.
5. Terapia zimnem (krioterapia). W tego rodzaju fizykoterapii wykorzystuje się niską temperaturę (poniżej 0 stopni
   Celsjusza; w krioterapii stosuje się temperaturę rzędu nawet -176 stopni Celsjusza). Niska temperatura powoduje
   skurcz naczyń krwionośnych oraz spowolnienie przepływu krwi. Fizykoterapię z użyciem niskich temperatur stosuje
   się
   najczęściej w celu łagodzenia bólu, przy urazach i chorobach zwyrodnieniowych oraz jako element profilaktyki
   >osteoporozy.Zabieg
   polega na schładzaniu zmienionego chorobowo miejsca za pomocą ciekłego azotu lub ciekłego chlorku etylu.